Maarten kwam hier wonen in 1997. Bij zijn weten waren meneer en mevrouw Jansen in de 50-er jaren hier als eerste bewoners.
Zij woonden in de Woestduinstraat, waar ze 2 jaar hebben samengewoond. Na een reis van 4 maanden door Afrika, wilden ze samen door, maar het moest dan wel een unieke woonlocatie zijn. We wilden geen rijtjeshuis en hebben zelfs nog gekeken naar een molen. Via een huizenmakelaar kwam dit op de markt. Voor hoogte van de aanschaf verklaarden vrienden ons voor gek, maar zij zagen potentie. Ze verwachtten dat het deel bij de paarden de oude troep zou verdwijnen. De paarden vonden we heel leuk, maar de oude troep niet. Dat gold ook voor de overkant, de eilanden. Het was hier fijn voor de kinderen, die konden ravotten. De kinderen vonden het ook leuk, maar misten een buurt met veel kinderen. Er was minder contact met de kinderen van het IJsbaanpad. Eigenlijk alleen via dezelfde lagere school.
Het leukste: het ijshockeyveldje dat ze zelf op het water maakten. Maar natuurlijk ook de jaarlijkse kerstbomenverbranding in een badkuip op het veldje, onder het genot van door de kinderen gebakken oliebollen. Iedereen liet je daarin vrij. Toen vrienden met boten nog in de stad woonden, kwamen ze varend naar ons voor de jaarlijkse barbecue op Koninginnenacht. Dat hebben ze veel jaren gedaan.
De cohesie van de buurt als de gemeente met plannen kwam, stelt hij zeer op prijs. Iedereen heeft wel zijn privacy, maar als we elkaar nodig hadden, zijn we er voor elkaar. Voorbeeld is met name de blauwe brug die we behielden. De gemeente wilde een ringweg door de groene scheggen. Met acties in de buurt hebben we dat voorkomen. We hebben 11.000 handtekeningen verzameld om de fietsbrug te behouden. We leidden leden van de deelraad rond en heel veel van hen realiseerden zich niet hoe mooi het was, sommigen kenden alleen de buurt van een tekening. Toen we na alle inspanningen gewonnen hadden, was er een feest op de brug.
De communicatie met de deelraad was beter dan nu met de gemeente (die nu zzp-ers inhuurt om dingen voor elkaar te krijgen, die dan weer verdwijnen, en per fase ingehuurd worden).
Dat de buren elkaar met rust laten is goed, maar als er storm is helpen we elkaar. Bijvoorbeeld met het tijdig spannen van de kabels.
Binnen de VWZ is ieders motivatie hoog, en gelukkig sluiten nieuwe mensen zich ook aan. Er zitten bekwame mensen in het bestuur, die er veel energie in steken. Als de gemeente weer plannen heeft die ons minder goed bevallen weten we elkaar weer te vinden. Zo was er een regeling voor de maximale breedte voor de boten op het IJsbaanpad, dat werd echter ook op het Jaagpad toepast. Na overleg met mede bootgenoten en de gemeente hebben we dat kunnen wijzigen. We mogen nu zelfs 12 meter vanaf de taludpaaltjes liggen, mits je de vaargeul niet belemmert. De breedte belemmering van een nieuwe ark is eigenlijk de sluisbreedte.
Fijn, dat de Schinkeleilanden opgeknapt zijn en veel plezier geven aan de jeugd. Er is tot 20 uur handhaving, daarna begint het lawaai pas. Dat is wel een beetje vreemd. Hopelijk wordt er nooit iemand overvaren. Ik zeg soms tegen overstekende de zwemmers, dat we geen rioolpomp hebben. Dat lijkt de enige impuls dat ze rechtsomkeert maken. De verschillende buurtapps vind ik een soort vervanging van de oude nieuwsbrief; je bent nu alleen sneller overal van op de hoogte.
Niet alles is met inspanning tegen de gemeente gelukt; We hebben bijvoorbeeld strijd gevoerd om de maximale bouwhoogte van de bedrijven aan het groen lager dan 20 meter te krijgen, dat lukte helaas niet. Daarnaast zijn er de kleine bootjes die te hard varen met luide muziek. Maar dat is maar een deel van het jaar.
De beste kant van het wonen hier is ik het vrijheids- en ruimtelijke gevoel, en toch heel dicht bij de stad. Aan het uitzicht over het water heb je geen onderhoud. Hij voelt het als een vakantiehuis in de stad. Ze zijn nooit jaloers op hoe anderen woonden. Maar je kunt niet alles hebben, het is jammer, dat de zon nog wel op de eilanden staat, terwijl wij door de hogere bomen al in de schaduw zitten.
Maarten zat een jaar of 12 in de rioolcommissie met Willem, Frido en Geo. Het was een chaotische besluitvorming. Nu is er gelukkig in alle boten een pomp aanwezig. En sommige zijn zelfs met subsidie aangelegd. Het is voor de zwemmers goed te weten dat het water nu schoner is. Verder heeft hij een marktonderzoekje gedaan naar de woonbootverzekering en dit met de buurt gedeeld. Hij was ook actief bij het behoud van de blauwe brug. De uitbreiding van de parkeervergunnnings-gebied hebben Hanneke, John, en Maarten bij de wethouder geregeld. Toen de kinderen geboren werden heeft hij zijn vrijwilligers werk verlegd naar school.
Maarten mist de nieuwsbrief wel een beetje, leuke nieuwtjes, maar hij vindt dat je het nu niet meer op papier moet doen. Hij hoeft van hem niet terug te komen. De app vervangt de nieuwsbrief niet, maar je weet wel wat er aan de hand is, actueel.
De toekomst: het zal drukker worden. Meer woningen overal om ons heen . We krijgen een steeds centralere plek in de zuidas. Het is een soort ver-Almerisering van de buurt. Alles wordt door planologen verder in detail uitgewerkt. Het vrije gevoel aan de buitenkant van de stad zal steeds meer verdwijnen. Ook bij sporthallen zuid, wordt alles anders ingericht, met veel woningbouw. Alles boven op elkaar en dat is jammer maar gezien het woningtekort begrijpelijk. Zelfs op het bedrijventerrein komen woningen, het wordt meer combi wonen-werken. Met de kinderen fietsten ze 10 jaar lang naar de Tweede openluchtschool, tussen de hijskranen. Die zullen de komende 10 jaar weer in het zicht staan.
Maarten zou de communicatie met de gemeente wat helderder willen. Een centraal aanspreekpunt voor geluidsoverlast van de eilanden of als er iets gekapt wordt. Nu hebben geen vast aanspreekpunt. Maar alles bij elkaar blijft het een fantastische plek om te wonen.