Gisteren hebben we afscheid genomen van één van onze meest markante buurtgenoten, Dave Schmalz. Voor de liefde vanuit Amerika naar Nederland gekomen en hier gebleven. Hij heeft jaren in de VWZ-Nieuwbrief geschreven, vooral over onderwerpen die te maken hadden met milieu en duurzaamheid. Hij was zijn tijd ver vooruit wat dat betreft. Op de redactievergaderingen moest hij soms wel even slikken, want mijn aanpassingen aan zijn ellenlange complexe zinnen was vielen niet altijd in goede aarde, maar het kwam de leesbaarheid wel ten goede, vrees ik. Al had ik groot respect voor zijn uitstekende Nederlands met het bijzondere accent.

Het was fijn om te zien dat er veel buurtgenoten naar het afscheid van Dave waren gekomen. Ieder met zijn eigen herinneringen aan hem. Mij raakte het dat hij het hippie t-shirt droeg dat hij aanhad de laatste keer dat ik hem deze zomer op straat tegenkwam. Op het afscheid heb ik begrepen dat het hoogstwaarschijnlijk nog echt uit die tijd stamt. Dave kon niet zo goed dingen weggooien. Zijn zoons, Hugo en Dimitri, hebben er nog een flinke dobber aan om zijn boot nog een beetje leeg te krijgen.

Het was fijn om van hun mooie verhalen te horen over zijn privéleven, de gezamenlijke skivakanties, de goede band met zijn ex-vrouw, haar nieuwe man en kinderen, en alle trips naar Noorwegen en Zweden. Renate Schoenmaker had ook een mooi verhaal over hoe wij Dave als zeer betrokken buurtgenoot kenden en hoe we hem gaan missen. We hebben met zijn allen het glas op hem geheven:

Op Dave!

Ellen Walthuis