Sjoukje Beekman
Sjoukje en Rob kwamen op 1 juni 1988 aan het IJsbaanpad wonen. Rob woonde toen al een paar jaar in Amsterdam, op verschillende plekken. Vanaf 1988 huurde hij de Spes, een woonschip op de Amstel en hij was op zoek naar een woonboot om te kopen. Ze hebben op verschillende plekken gekeken naar woonboten die te koop werden aangeboden en toen ze op het IJsbaanpad de boot op steiger 2 binnenstapten, waren ze meteen verliefd. Ze waren 28 en kregen geen hypotheek voor een woonboot. Veel te riskant. Gelukkig hadden ze behulpzame ouders om als bank te fungeren. Hun toenmalige buren Frits en Riet van Ackooy woonden al 25 jaar op het IJsbaanpad. Zij konden zich dat toen niet voorstellen, dat deed je toch niet! Maar… ze wonen er nu zelf al langer dan 25 jaar! De boot van diezelfde buren is ergens rond 2000 gezonken en door de brandweer ‘s nachts zo goed als mogelijk leeggepompt. Buurman Frits heeft bij hen geslapen en ging de volgende ochtend kijken op zijn boot. Hij was net aan boord toen de telefoon ging. Die hing hoog en droog. Hij nam de telefoon op alsof er niets aan de hand was, tot zijn knieën in het water.. een beeld om nooit te vergeten. Toen er in 1989 nieuwe betonnen steigers kwamen, lagen de boten van steiger 1 een half jaar aan een noodsteiger achter het Olympisch Stadion. De boten van de andere steigers gingen om de beurt naar de lege steiger 1. Het verslepen door de sleper Jan Verduin, die ook op het IJsbaanpad woonde, was heel bijzonder, het was een soort gezellige volksverhuizing. Ze hadden ook nog een broedende eend die mee verhuisde.. Vroeger lag de Shell-boot met winkel van Henk en Anja Lokken aan het Jaagpad tegenover hen. De vrachtboten tankten daar. Dave Schmalz haalde er met zijn Canadese kano vanaf steiger 1 petroleum voor zijn kachel. In de zomer van 1998 werd hen gevraagd of ze mee wilden doen aan een documentaire: er was een Japanse schrijfster die graag kinderboeken wilde schrijven (toen niet gebruikelijk in Japan). ‘Onze’ Annie M.G. Schmidt was natuurlijk haar grote idool. Hun oudste 8-jarige zoon Mark en Sjoukje hadden eerst een ontmoeting met haar in de Kinderboekenwinkel op de Rozengracht en later pikten ze met hun eigen bootje de super enthousiaste Japanse dame en haar filmploeg op in de buurt van het Olympisch Stadion en voeren met hen naar hun woonboot. Op de boot kwamen toen allemaal van te voren opgetrommelde vriendjes uit de buurt met hun boek van Annie M.G. Schmidt in de hand vertellen hoe leuk ze de boeken vonden. In de jaren ’90 was Rob in zijn vrije tijd bezig met opbouwen en verbouwen van de boot. Dit nam jaren in beslag, maar uiteindelijk werd het een prachtig geheel. Mark, Femke en Jelle wisten niet beter dan dat er altijd getimmerd en gesloopt werd. Ze hebben alle drie een heerlijke jeugd gehad op het IJsbaanpad. Op de kop van de steiger wonen is super, maar als het heel hard stormt is het soms oppassen geblazen. Ergens rond 2013 begaf de dukdalf het tijdens een zware storm en kwamen zij en hun buren Marc en Marije op drift te liggen. Gelukkig waren de hulptroepen snel ter plaatse en de twee boten zijn met spanbanden aan elkaar vastgemaakt. Ze hebben al sinds 1989 heel veel lol van hun opdrukkertje, de HeHe. En het bootje heeft een flink aantal jaren de Sint en zijn Pieten naar de P gebracht. Hier stonden dan de kinderen van de Van Detschool waar Sjoukje werkt, de Sint op te wachten.Ze hebben intense vriendschappen opgebouwd op het IJsbaanpad en genieten na al die jaren nog steeds van het wonen op het water. Ook leuk is dat het water de laatste jaren geschikt is om te zwemmen en dat je ‘s zomers buurtbewoners in het water tegenkomt. De buurt is vrij hecht en staat voor elkaar klaar. De speeltuin en de sportvelden spelen net als vroeger een belangrijke rol in de buurt: de plek voor jong en oud om te spelen, te eten en vriendschappen te sluiten. De toekomst: ze hoopt dat ze hier nog lang mag wonen